دیوانگی یا عاشقی ! مسئله این است ... !

هو الرحمن

اینکه باران با تمام قدرتش بیاید و تق تق بکوبد به شیشه ها و تو را به بیرون ِ خانه صدا کند 

و تو به شوق ِ دیدارش حتی بدون ِ چتر و لباس مناسب و با کتونی ای که آب تا دلش راه یافته ساعت ها زیر قطره قطره وجود ِ آب شده ی ابر قدم بزنی 

و تهش هم همانجوری روی ِ خاک باران خورده ی خیس بنشینی و

عشق بازی کنی 

و

این میان یکی هم پیدا شود که جای دیوانگی ، عاشقی نامش گذارد هرچند که عاشقی دیوانگی است آرام ،

میان ِ آغوش ِتو که چقدر شبیه ِ این بارانی ... 

و بگوید صفا دارد 

و تو یواشکی در خودت فکر کنی ؛

که آری صفا دارد 

مهمان است دیگر ... باید با آغوش ِ باز به استقبالش روی هرچند که وسط ِ این همه مشغله و شب بیداری ها برای پروژه و غیره باشد

حتی اگر الانی که دقیقا به همین شدت وقت ِ سر ِ خاراندن نداری آمده باشد 

و با لبخند بگویی خوش آمدید

صفا آوردید ،

آری ... صفا دارد ، مهمان حبیب خداست ... صفا می آورد ... مهربانی ...

حتی اگر یک ویرووس کوچولو باشد !!!

ــ
+ اصولا اینجا مصرع  ِ فلفل نبین چه ریزه شدیدا صدق می کنه :|

+ در این میان فقط او بود که قضیه را جای ِ من ، انداخت گردن ِ باران .. !

+ دلنوشت 25 . 11 . 1393 ( بردن ِ نام ِ جایی که از آن این متن را برداشته اید ، گمان نکنم بهای سنگینی باشد در قبال عمر و احساس ِ نویسنده ! ... استفاده با ذکر منبع )