پرسيد آن شاعر اين آمريكا چيست؟
پرسش دشوار ست، اما برايش پاسخ بسيارست.
آمريكا يعني يك روزِ روشن، يك كودكِ شاد ميبيند ديگر مادر ندارد، يا مادر او را ديگر ندارد.
آغازِ جنگ است ، آوارِ كين است ، آمريكا اينست.
آمريكا يعني، پيمان با صدام ، تا پيش از اعدام.
آمريكا يعني بازي با مُرسي حتي در زندان. هرچند خوشرو، هرچند خندان،
آمريكا يعني ما مُهره باشيم، او مُهره گردان.
حتي اگر يار ، آمريكا چون مار در آستين ست، آري مصدق ، آمريكا اينست.
فريادها بود ما را در عالم، در يادها ماند، يارا صدامان.
ضربِ تنينِ فريادهامان. شمشيرها را، درهم شكستيم، زنجيرها را از هم گسستيم.
از بند رَستيم، ضحاك را هم دركوه بستيم.
آري برادر؛ از گرگي او چيزي نشد كم، ما بَره باشيم، او در كمين است.
پرسيد آن شاعر اين آمريكاچيست؟ اين آمريكا كيست؟
آمريكا اصلاً معنا ندارد.
اين صورت خاليست، پشت نقابش چيزي پنهان نيست.
او كه انسان نيست، بُمب افكنش هم ، بي سرنشين است.
آري برادر آمريكا اينست.