پيام

* گل نرگس *
99/6/2

+ [تلگرام] ‏دوستم مي‌گفت کربلاي هرکسي از يک جايي شروع مي‌شود. هرسهمي که از «‌زخم» به کسي مي‌دهند انگار دعوت‌نامه‌اي باشد به مجلس روضه. رنج‌ها غبار از دل و جان آدم‌ها پاک مي‌کنند. هرکس رنج بيشتري کشيده باشد به مصيبت کربلا نزديک‌تر مي‌شود. بعضي‌ها را هم روزگار قدم به قدم مي‌رساند پشت خيمه‌ي حسين(ع). ‏دوستم مي‌گفت اين‌هايي که پشت خيمه مي‌رسند با سعادت‌هاي مجلس‌اند. کسي نمي‌داند کجا مي‌نشينند. ويژگي خاصي ندارد که قابل شناسايي باشند. احتمالاً از آن بالا بشود به شکل نقطه‌هاي روشني توي جمع ديدشان. ‏دوستم نذر کرده بود چهل مجلس چاي تعارف کند. مي‌گفت شايد يکي از اين نقطه‌هاي روشن چاي بردارد و دل من را هم روشن کند. - کآشوب، روايت يازدهم، کجاي مجلس نشسته‌اند، اعظم ايرانشاهي -

*ري را 99/6/6