روایت ِ یک ذهن ِ پریشان ...

بسم الله

هر بار که با بچه ها یه کربلا ی ایران می رفت ...

می نشست درست روبروی آبــ ..

با نگاه ِ آب ، دریای متلاطم ِ دلش ، مواج تر می شد ...

جوش و خروشی که آرامش بود ... 

و در ذهن فکری پریشان

که ادامه دهنده ی راهم ؟! 

یا نام ؟!

 خادم شهدائم ؟!

یا خائن ؟!

... 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــ

دلنوشت 

التماس دعا 

یاعلی(ع) ...