دنیایی تنهایی ...
بسم الله الرحمن الرحیم
آدم ها ؛
همیشه در حال دویدنند ...
برخی تند تر
و برخی کند تر ...
کاش می شد
تا عمق ِ بی کسی را دوید
جایی که نه کسی تو را بشناسد
و نه تو را کسی
آنجا آن وقت
آرام آرام
میمردی
در خودت
و نه مثل حال که
نمی گذارند بمیری ...
اصلا میدانی چیست ؟!
کاش می شد یک روز صبح
بیدار شد و دید
که هیچ کس تو را نمی شناسد
و تو هم هیچ کس را
...
و تو از ذهن ها محو شده ای
کاش می شد
تصادفی بود
که فقط بخش ِ مرا
از ذهن تو خط می زد
و بخش ِ تو را
از ذهن من ..
می دوم
تا از خودم دور شوم
تا دیگر نباشم
که لذتی است در این نیستی ...
و دیگر هیچ ...
ــــ
+ عکس و متن : گل نرگس ( استفاده با ذکر نام گل نرگس ، اگر به خدایی ایمان دارید ... )
کلمات کلیدی :
