.......
هو الرحمن الرحیم
درست مثل ِ اینکه من وسط ِ آغوش ِ سیاه ِ این نیمه شب ؛ ناگهان هوس ِ شیرموز کنم
طعمش بپیچد در دهانم ؛
در گلویم روان شود
یخ ها درش شناور باشند ...
خنکایش سردرد برایم بیاورد ، درد شیرین ...
هوس کرده ام تو کنارم باشی !
دست هایت بپیچد لای مو هایم
جهان ِ آشفته گیسویم را بتاباند به هم ...
برایم قصه بخواند ..
از همان بی غصه های مادر بزرگ ...
همانقدر ممکن ؛ همانقدر بعید ...
و همانقدر گوارا و شیرین !
ـــ
+ دلنوشت ( استفاده با ذکر نام گل نرگس )
کلمات کلیدی :
