روزى دو گونه است : روزیى که آن را جویى ، و روزیى که تو را جوید و اگر پى آن نروى راه به سوى تو پوید . پس اندوه سال خود را بر اندوه روز خویش منه که روزى هر روز تو را بس است . پس اگر آن سال در شمار عمر تو آید ، خداى بزرگ در فرداى هر روز آنچه قسمت تو فرموده عطا فرماید و اگر آن سال در شمار عمر تو نیست ، پس غم تو بر آنچه از آن تو نیست چیست ؟ و در آنچه روزى توست هیچ خواهنده بر تو پیشى نگیرد ، و هیچ غالبى بر تو چیره نشود ، و آنچه برایت مقدر شده تأخیر نپذیرد . [ این گفتار پیش از این در آنجا که سخن از این باب بود گذشت لیکن در اینجا روشن‏تر و گسترده‏تر است ، بدین رو بر قاعده‏اى که در آغاز کتاب نهادیم آن را از نو آوردیم . ] [نهج البلاغه]

ممنون ...

ارسال‌کننده : * گـــل نرگس * در : 94/12/18 9:52 عصر

بسم رب ِ الزهرا ... 

 

حالا که فکرش را می کنم و میان این همه واژه ی مبهم می گردم و چیزی پیدا نمی کنم ؛

میان این واژه هایی که جان می گیرند تا جان گیرند !

میان واژه هایی که می خواهند بر این صفحه نگاشته شوند اما نمی توانند

حرفی نمی ماند برایم ...

زیر ِ سایه ی شما

در سالنی که به نام عشقتان بود

گام های استوارم می لرزید 

مرا فراخواندید ... 

پیش از کاری که نمی دانم اشک چندین نفر را در آورد ...

و ...

گل نرگسی شکوفا شد ...

ممنون ... 




کلمات کلیدی :

ابزار وبمستر