جنون تنهایی و دلتنگی
هوالرحمن الرحیم
ده ، نه ، هشت ، هفت ، شش ، پنج ، چهار ، سه ، دو و فوت ...
می شمردم ،
خودم می شمردم ...
به یک که رسید ، آرزو کردم در مقابل شمع هایی که درست به تعداد تمام دلتنگی های بی شمارم ، اشک می ریختند و فوت ...
اشک هایم آرام آرام جاری شدند ...
کیک را می بریدم ..
چشم هایم تار بود ... اما نگاهشان روی دوشم سنگینی می کرد ...
مردم به تنهایی ام خیره شده بودند ...
به گمانشان دیوانه ای آمده بود و خودش برای خودش شعر می خواند و می شمرد و آرزو می کرد و فوت می کرد و کیک می خورد ...
تقویم مقابلم بود ،
درست امروز ، باز شده بود ...
نه تولدی ، نه عیدی ، نه جشنی و نه ..
خودکار قرمز را برداشتم ...
کنار دوشنبه ، آرام نوشتم : جنون تنهایی دل تنگی ...
___
#س_شیرین_فرد
کلمات کلیدی :
