رنگ ِ خدا ...

با حکیــم

 

سیـــاه ِ سیــاه ... 

شاید هم کمی خاکستری ... 

زندگی ِ خاکستری ما آدما

هر چقدر طولانی هم که در اون بخندیم 

و 

بگیم

و 

شاد باشیم ... 

بازم تیـــرس ... 

تیره و تار ... 

انگاری یه چیزی کم داره ...

یه مداد رنگی کوچیک که پیش ما بزرگ بشه ...

رنگ ِ زلالی دلش 

خط بکشه

رو تموم سیاهیا ... 

رنگ کنه ... 

زندگیمونو ... 

رنگ خنده بده 

به اشکامون ... 

رنگ بهـــشت بده 

به زمین زیر پای مادر ...

یه پاک کن برداره و

خستگی بابا رو پاک کنه 

غصه رو از دل دایی ببره ... 

رنگ ِ شادی ِ بیشتری بزنه 

زندگی مامان بزرگ و بابا بزرگ رو 

رو تموم تنهاییای خاله خط بکشه ... 

همدم عمه بشه ... 

و 

کوچولوی ِ عمو ... 

یه خط ِ سفیـــــــد بکشه 

رو تموم گناها ... 

سرمون که به رنگ آمیزی گرم بشه ، 

کمتر گناه می کنیم ... 

تنهاییا رو پر کنه ... 

رنگ ِ دلتنگی بزنه لحظاتی که نیست 

و از همه مهمتر

همه جا 

رنگ ِ خدا 

رو پررنگ تر کنه ... 

 

ــــــــــــــــــــــــــــــ

دلنوشت (استفاده با ذکر منبع)

کلمات کلیدی :